- Το Τέταρτο Σώμα -

Μου ζητήθηκε πρόσφατα να συμμετάσχω σε μία διαδικασία καθαρισμού κάποιων σχέσεων, μεταξύ τριών ατόμων.... Αυτό που ήταν έως σήμερα η σύνδεση των ατόμων στο υλικό πεδίο, είχε ολοκληρωθεί... Καθώς φαινόταν, απέμενε μόνο η απεξάρτηση και η απελευθέρωση όλων των πλευρών, στο ενεργειακό πεδίο... 

Από τον τρόπο που πάντα "έβλεπα" - και εξακολουθώ να "βλέπω" - τα πράγματα, το σύνηθες είναι να πιστεύουμε πως, όταν μία σχέση τελειώσει - η οποιαδήποτε σχέση, με όποιο τρόπο κι αν παρουσιάζεται στο φυσικό κόσμο - αυτό το θεωρούμε νομοτελειακά και "απελευθέρωση"... Σπανίως είναι έτσι... Μπορεί να απελευθερωθεί κάποιος πρακτικά από μία συνθήκη, όταν όμως την κουβαλά ακόμη στο νου, εκείνη παραμένει με ένα πολύ ικανό τρόπο, ζωντανή... Υπαρκτή... Θρέφεται ακόμη και θα θρέφεται για όσο, από τον τρόπο που την κρατάμε στο νου... Όπως αναφέρεται και μέσα στο βιβλίο "Μαθήματα Θαυμάτων": "Η Σχέση, η κάθε σχέση, είναι σύνδεση νοητική... Οι νόες είναι που συνδέονται στην κάθε συνθήκη, ώστε να εξυπηρετήσουν την μεταξύ τους Σύμβαση... Τα σώματα δεν δύνανται να συνδεθούν"... 

Το σύνηθες επίσης είναι, να έχουμε και να διατηρούμε τα "παράπονά" μας για τον τρόπο που κάποιος μας φέρθηκε, ή για τον τρόπο που τελείωσε μία μεταξύ μας Σύμβαση και να τα φέρουμε μαζί μας διαρκώς.... Αυτό που δεν γνωρίζουμε, είναι πως αν δεν απελευθερωθούμε από μία προηγούμενη διαδικασία, με την έννοια της Συγκατάθεσής μας πως "λάβαμε το Μήνυμα" ή αλλιώς "μάθαμε το Μάθημα" που είχε να μας προσφέρει, δεν είναι δυνατόν να προχωρήσουμε στο επόμενο.... Και διατηρώντας το ζωντανό με αυτόν τον τρόπο, το μόνο που συμβαίνει είναι να έχουμε απώλειες ενέργειας... Τέτοιας φύσεως απώλειες, χρεώνονται τον κατακερματισμό μας.... Σε αυτές οφείλεται, κυρίως, αυτή η μόνιμη αίσθηση "κάτι μου συμβαίνει και δεν νιώθω καλά, αλλά δεν ξέρω τι είναι"... Δεν λογαριάζουμε καθόλου το "μη ορατό".... Το "μη ορατό", μας είναι και ως "μη γενόμενο"... Και νομιμοποιούμε τη θέση μας αυτή, επειδή "έτσι κάνουν όλοι" κι αυτό το ονομάζουμε "ζωή"... Παρ'όλα αυτά, η ενεργειακή αποσύνδεσή μας και ο καθαρισμός του μεταξύ μας περιβάλλοντος, είναι δραματικά σημαντικός... 

Δέχθηκα λοιπόν να συμμετέχω και να προσφέρω τις υπηρεσίες μου, όπως γνωρίζω κι όπως μπορώ καλύτερα, με μόνη σηματοδότηση "για το καλύτερο καλό όλων των εμπλεκομένων πλευρών"...

Όταν έλαβα τη συγκατάθεση των ατόμων και ξεκίνησα τη διαδικασία, είχα υπ'όψιν μου αυτά τα τρία άτομα... Τα γνωρίζω καλά, τα δύο είναι άτομα του τωρινού περιβάλλοντός μου ενώ το τρίτο, ένα πρόσωπο επίσης γνωστό μου, αλλά από το παρελθόν... Ακολουθώντας τη διαδικασία, όπως εκείνη με καθοδηγούσε διαισθητικά, "μεταφέρθηκα" σε μία λίμνη... Ήταν σαν να την έβλεπα από ψηλά... Είχα την αίσθηση πως το νερό ήταν εκεί, για να προσφέρει κι εκείνο τις Υπηρεσίες του, όπως πάντα... Το νερό, έχει εξαιρετική καθαριστική ικανότητα, σε όλα τα επίπεδα... Αν και δεν το είχα σκεφτεί, όπως προέκυπτε μου φαινόταν λογικό... 

Η έκπληξή μου γιγαντώθηκε, όταν "πλησιάζοντας" με το νου μου, παρατήρησα πως τα άτομα δεν ήταν μόνο τρία... Ήταν τέσσερα... Ήμουν κι εγώ ανάμεσά τους... 

Το κενό που είχε μόλις δημιουργηθεί μέσα στο μυαλό μου από την έκπληξη, από αυτή την απρόσμενη εικόνα, γέμισε γρήγορα... Δεν το πρόλαβα καν... 

Ο εγωισμός, όπως κάνει πάντα, είχε δράσει ταχύτατα... Είχε προλάβει να μου δώσει μία πρώιμη εικόνα για τον εαυτό μου, που με κάλυπτε απόλυτα.... Γιατί, μου έδινε μία θέση κυριαρχίας και ελέγχου πάνω στα πράγματα που ήταν να συμβούν, κάνοντάς με ταυτόχρονα να νιώθω "ξεχωριστή" και με "ιδιαίτερες ικανότητες"... Φυσικά, απέφυγα να ανακαλέσω τη φράση από το βιβλίο "Μαθήματα Θαυμάτων" που αναφέρεται στον εγωισμό.... 

"Ο εγωισμός, στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι ύπουλος, στη χειρότερη, μοχθηρός..."... 

Και είπα πως κατάλαβα... "Αχα..."... Πως βρίσκομαι εκεί, γιατί εγώ είμαι που θα κάνω τη διαδικασία... "Αχα"... Πως είναι λογικό, καθώς εγώ επικαλούμαι τον καθαρισμό των ατόμων και του μεταξύ τους περιβάλλοντος... Κι έτσι, πολύ γρήγορα, αυτο-καθησυχάστηκα.... "Αχα..."...

Ακόμη κι όταν βγήκα από αυτό το πεδίο και συνέχισα κανονικά την ημέρα μου με τις πρακτικές της υποχρεώσεις, η εικόνα δεν έλεγε να με εγκαταλείψει... Σύντομα λοιπόν, άρχισα να αναρωτιέμαι... Η εικόνα επαναλαμβανόταν μέσα στο μυαλό μου και, πιθανολογώ, δεν θα έφευγε έως ότου αναγνώριζα την αλήθεια που χρειαζόταν να δω... Επαναλαμβανόταν, γιατί δεν είχα ακόμη Δει.... 

Πήρα την εικόνα μαζί μου, λίγο πριν τον ύπνο μου το βράδυ... Με αυτή την αναρώτηση του "γιατί είμαι κι εγώ εκεί"... 

Το μόνο σίγουρο ήταν πως είχα αιτηθεί με καθαρότητα και ειλικρίνεια, τη θεραπεία και τον καθαρισμό "όλων των εμπλεκομένων πλευρών"... Αυτό που δεν γνώριζα, ήταν πως "πάνω στη στροφή" - όπως πάντα - θα με περίμενε μία αποκάλυψη, έτοιμη να συγκρουστεί καταλυτικά με την άγνοιά μου... 

Μέσα στο βιβλίο "Μαθήματα Θαυμάτων" αναφέρεται περιφραστικά πως "μία πεποίθηση που δεν έχει αναγνωριστεί, αποτελεί πεδίο επικινδυνότητας"... Τι άλλο μπορεί να είναι το Σκοτάδι μας, από όλα εκείνα τα πράγματα που δεν έχουμε αναγνωρίσει, δηλαδή, δεν έχουμε επιτρέψει να Φωτιστούν... 

Ήμουν εκεί για κάποιο λόγο... Σοβαρό... Που δεν τον είχα καταλάβει... Με αυτό το τρίτο άτομο, είχαμε βρεθεί πριν χρόνια... Ήταν όντως μία σχέση που με βοήθησε πολύ στη ζωή μου και θεωρούσα - ή, νόμιζα - πως έχω κρατήσει μέσα μου μόνο την ευγνωμοσύνη που έλεγα πως διαθέτω για εκείνη και για τις γνώσεις που μου είχε προσφέρει... 

Όταν όμως ζητάς κάτι με καθαρότητα και ειλικρίνεια, είναι σαν να προσεύχεσαι... Και ούτε καν "σαν"... Είναι όντως μία προσευχή... Και η προσευχή, είναι το μέσον για το θαύμα... Ή αλλιώς, για την αποκάλυψη... Όπως και να το ονομάσεις, την Αλήθεια έχεις επικαλεστεί... Κι είναι αλήθεια πως η Αλήθεια απελευθερώνει, αλλά πρώτα θα σου σπάσει τα νεύρα...
Κανείς δεν είπε πως δεν πονάει αυτό... 

Όλες οι πληροφορίες που αναζητούσα ήρθαν στον ύπνο μου, εκείνο το ίδιο βράδυ που τις αιτήθηκα... Η απόδειξη ήταν πως την επόμενη μέρα, ξύπνησα διαλυμένη... Το σώμα μου, πονούσε παντού... Ο αυχένας και η πλάτη μου, είχαν καμπουριάσει... Και δεν ήταν από την υγρασία.... 

Είχα ζητήσει να Δω... Και Είδα... 

'Οταν είχε έρθει η ώρα να φύγω από αυτή τη συναναστροφή, αποφασίζοντας πως δεν έχει κάτι άλλο να μου προσφέρει σε σχέση με αυτά που έψαχνα για την προσωπική διαδρομή μου, δεν είχε γίνει - δεν το είχα κάνει - με την αίσθηση πως "τώρα έχει έρθει η ώρα να πάω παρακάτω"... Ή πως ακολουθώ το δικό μου δρόμο, ευχαριστώντας την για ό,τι μου έδωσε... Αυτός ο τρόπος, δεν αφήνει εκκρεμότητες... Κανενός είδους... 

Δεν το είχα κάνει αυτοαναφορικό, αλλά σε σύγκριση... Είχε γίνει με έναν καλά κρυμμένο ελιτισμό, για όλα τα πράγματα που είχα αποφασίσει πως εκείνη δεν ήξερε, για όλα όσα δεν διέθετε τον εαυτό της να γνωρίσει, για το πόσο εκείνη θα μείνει πίσω ενώ εγώ προχωρώ... Την είχα πετάξει... Όχι ακριβώς στα σκουπίδια, γιατί, τι θα σήμαινε αυτό για μένα.... Αυτό θα ήταν μία προφανής κίνηση, που θα είχε τη δύναμη να με επαναφέρει στην τάξη... Ο εγωισμός όμως, οφείλει στον εαυτό του να λειτουργήσει ύπουλα, ώστε να μην τον πάρεις είδηση... Σαν εμπειρία, την είχα απορρίψει... Δηλαδή, την είχα κρίνει... 

Είχα κρίνει και είχα απορρίψει έναν Αδελφό... Είχα επιτρέψει - ενεργά και ενεργειακά - να δεθώ σε αυτόν τον κυριολεκτικά φαύλο κύκλο που τώρα έδενε και τους τέσσερις μεταξύ μας... Είμασταν δεμένοι, από αυτά που μοιραζόμασταν... Τον Ελιτισμό, την Υπεροψία, τον Εγωισμό... 

Αυτός ήταν ο λόγος που ένιωθα διαλυμένη εκείνο το πρωί... Είχα έρθει σε επαφή με ό,τι είχα κάνει, εγώ, από μόνη μου και σε μένα την ίδια... Όπως πολύ σωστά αναφέρεται και στο βιβλίο "Μαθήματα Θαυμάτων", "Όταν κρίνεις κάποιον, είναι σαν να κρατάς πάνω από το κεφάλι του ένα σπαθί, ένα κοφτερό μαχαίρι... Αλλά, να είσαι σίγουρος, πως το μαχαίρι αυτό δεν είναι πάνω από το κεφάλι του, αλλά πάνω από το δικό σου"... Αυτό είναι που διαλύει... 

Μόλις είχα Δει...
Και σε αυτό το σημείο, χρειάζεται προσοχή... Γιατί αν επιτρέψεις στον εγωισμό να κυριαρχήσει και πάλι, θα σε οδηγήσει περίτεχνα σε αυτό που λέγεται "Ενοχή"... Αυτό που είναι το πιο δυνατό από τα όπλα του.... Το πιο καταλυτικό μέσο για τον ισόβιο εγκλωβισμό σου... Ή, στην εξωτερίκευσή της, που θα επιτεθεί για ακόμη μία φορά στον "άλλο", αποδίδοντας κάθε "δίκαιο" στη συμπεριφορά και την επιλογή σου...
Το καλύτερο που έχεις να κάνεις, ακριβώς μόλις Δεις, είναι να αναλάβεις δράση - με όποιο τρόπο καθοδηγηθείς - για να θεραπεύσεις τα πράγματα... Όταν σου διαφεύγουν, τα πράγματα βρίσκονται σε ύπνωση.... Δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν... Μόλις όμως τα δεις, χρειάζονται - σχεδόν, απαιτούν - την καταλυτική σου παρέμβαση... Τι άλλο μπορεί να είναι αυτό?... 

Επέστρεψα νοητικά στο πεδίο της λίμνης... Τώρα, κατοικούσα ακριβώς μέσα στο τέταρτο σώμα που βρισκόταν εκεί, μαζί με τα άλλα τρία... Και πραγματοποίησα το μέρος που μου αναλογούσε... 

Κοιτάζοντας βαθιά στα μάτια, έναν προς έναν, ζήτησα Συγνώμη... Για τον τρόπο που αποφάσισα να συμμετέχω σε αυτή τη μεταξύ μας Σύνδεση... Και μάζεψα πίσω σε μένα, όλα τα κομμάτια του εαυτού μου που παρέμεναν εκεί, ανάμεσα μας, ενεργά... 

Από όλα τα χρόνια που εργάζομαι σε αυτό που λέγεται Θεραπεία, έχω καταλάβει και έχω αναγνωρίσει τον τρόπο της, πρώτα επάνω μου... Γιατί, όλα τα πράγματα που έμαθα, όλα όσα γνωρίζω κι όλα όσα μοιράζομαι, πρώτα σε μένα δέχομαι να τα εφαρμόσω... Και ξέρω πια καλά, πως η ουσιαστική και εκ βαθέων - πώς αλλιώς? - θεραπεία, πονάει... Από όποιο μέσον προκληθεί και από όποια μέθοδο, η διαδικασία της θεραπείας για όλα τα πράγματα, συμβαίνει σαν αποτοξίνωση.... Από την ανακίνηση των υλικών, στην αποβολή τους.... Από τα μέσα προς τα έξω... Αυτό ήταν ο πόνος στο σώμα μου... 

Γύρισα στο κρεββάτι μου κι ας ήταν καταμεσίς της ημέρας... Χρειαζόμουν τον ύπνο... 

Όταν ξύπνησα, λίγες ώρες μετά, ο πόνος δεν υπήρχε πια... Είχα πραγματοποιήσει το μέρος που μου αναλογούσε... Με καθαρότητα, με ειλικρίνεια και με θάρρος... 

Και στο ενεργειακό πεδίο, είναι "όποιος προλάβει"... Κι εννοώ πως αν ό,τι απαιτείται, συμβεί, πραγματοποιηθεί από έναν, είναι σαν να γίνεται για λογαριασμό όλων....
Το πεδίο, είχε πια καθαρίσει... 

Προσωπικά, είχα μία βαθιά αίσθηση απελευθέρωσης και εσωτερικής ησυχίας....
Σαν να είχα βγάλει φτερά... 

Και μέσα από την καρδιά μου, εύχομαι να είναι έτσι για όλους, "για το καλύτερο καλό όλων των εμπλεκομένων πλευρών"...

Εύχομαι και στους τέσσερίς μας, "Καλές Πτήσεις"... 

https://www.youtube.com/watch?v=OOgpT5rEKIU&ab_channel=AlanisMorissette