- Η Λίμνη των Κύκνων -

Το έχω πει - και το έχω γράψει - πολλές φορές... Και δεν θα σταματήσω να το επαναλαμβάνω, για κάθε φορά που το αναγνωρίζω... Είναι άξιο θαυμασμού το πόσα είναι που η ψυχή μας γνωρίζει, αν μόνο για μία στιγμή σταματήσουμε αυτήν την εγγενή πολυλογία μέσα στο μυαλό μας και αποφασίσουμε - με ενός λεπτού σιωπή - να της δώσουμε την προσοχή που της αναλογεί.... 

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήξερα βαθιά μέσα μου πως θα γράψω... Ήταν μία αλήθεια που με συγκλόνιζε... Σαν αξιωματική αλήθεια το αντιμετώπιζα... Δεν ήξερα τι, δεν ήξερα πώς, δεν ήξερα πότε... Δεν ήξερα το θέμα και δεν ήξερα καν το αν θα ήμουν ικανή για αυτό... Και για κάθε φορά που αναρωτιόμουν το "πότε επιτέλους θα έρθει αυτή η ώρα", ακόμη κι αν ενδόμυχα και για ανεξήγητους λόγους το φοβόμουν, ένιωθα μέσα μου σαν κάτι να μου λέει - με επιείκεια και καλοσύνη - "Όλα στο Χρόνο το Σωστό"...

https://www.youtube.com/watch?v=B5J7GfzGBd8&ab_channel=DeadCanDance

Στις αρχές του 2016, μου δόθηκαν οι "συντεταγμένες" για ό,τι ήταν που θα "περνούσε από το χέρι μου"... Και μου πήρε λίγο χρόνο, έως ότου καταλάβω πως είχε πια έρθει η ώρα... 

Ο αρχικός τίτλος, μου δόθηκε στη γλώσσα που καταλαβαίνω καλύτερα και ήταν αυτό που έγινε η διεύθυνση αυτού του blog... "Meeting people, Meeting God"... Και θα μιλούσε για όλες τις Συναντήσεις που έζησα, για όλους τους ανθρώπους της ζωής μου, παρουσιάζοντάς τες μέσα από τον τρόπο που πάντα "έβλεπα" τα πράγματα.... Μέσα από μία άλλη, συγχρονική, αλλά προσωρινά - για τους περισσότερους - αόρατη για τα μάτια, πραγματικότητα... Ακόμη και αυτό δεν θα ήταν ικανό να με δραστηριοποιήσει, αν δεν μου δινόταν ένας σκοπός... Ίσως όχι αυτό ακριβώς - δεν έψαχνα για εχέγγυα - μα για έναν κάποιον συνδετικό ιστό που θα έδενε τις λέξεις μεταξύ τους και την καρδιά μου, μαζί τους.... Για ένα κάποιο φως, στο βάθος του τούνελ που τώρα θα βάδιζα και που ήξερα πως θα χρειαζόμουν να το κοιτάζω, κάθε φορά που θα δείλιαζα.... Για κάθε φορά που θα έλεγα "Δεν μπορώ άλλο... Σταματάω εδώ...."... Ένιωθα πως θα συνέβαινε κι αυτό... Υπάρχει πάντα ένας λόγος για να "σταματήσεις".... Και υπάρχει πάντα ένας λόγος για να "συνεχίζεις"... Ευτυχώς...
Έκανα πάντα πολλές ερωτήσεις - όπως και τώρα - και είχα ζητήσει να μάθω... 

Ακόμα κι αν γνωρίζω πως η ζωή δεν το οφείλει να δώσει λόγο σε κανέναν, το ερώτημά μου απαντήθηκε... Ίσως να ήταν χρήσιμο, το να γνωρίζω από την Αρχή...
Και η Απάντηση που πήρα, ήταν "Healing Life"... Ήμουν τυχερή...

Γνωρίζω καλά τις διαδρομές της Θεραπείας... Αυτό είμαι... Κι αυτή η διαδρομή, θα ήταν για τη ζωή μου... Και ξέρω πως δεν γίνεται χωρίς πόνο... 

Η επιστροφή στην Ευθυγράμμιση με την αλήθεια αυτού που είμαστε, δεν γίνεται χωρίς πόνο... Συμβαίνει αυτό καμμιά φορά, όταν χρειάζεται να δεις... Κινδυνεύεις να κλάψεις λίγο... 

Το πρώτο πράγμα που χρειαζόταν να αποδεχθώ, ήταν πως ζωή μου έπασχε... Κάθε Θεραπεία ξεκινάει από τη Διάγνωση....

https://www.youtube.com/watch?v=eIGmNDEs6PM&list=PLRkVzsVluQXMKl2MEF24JMawLiORsDARo&index=71&ab_channel=tranquilitygateway

Δεν είχα καταφέρει να το δω... Ίσως να το απέφευγα... Ίσως με πλήγωνε... Κι ίσως καταλάβαινα πως θα χρειαζόταν να έρθω αντιμέτωπη με τις δικές μου παραβάσεις και τις δικές μου ευθύνες... Λόγω αγνοίας ή επιμονής ή ενστίκτου επιβίωσης... Ή, απλά, υπερηφάνειας... Αλλά, όπως έλεγε κι ένας δάσκαλός μου, δεν μπορείς να κρυφτείς από την Αλλαγή... Θα σε βρει, όπου κι αν είσαι... Ήμουν τυχερή... Με βρήκε... 

Η ζωή μου έπασχε από την ασθένεια που λέγεται "Η Σκόνη του Κόσμου"... Και γνώριζα από πριν πως, μέσα από αυτή τη διαδρομή, μέσα από αυτά τα κείμενα και τις λέξεις, αυτή τη Σκόνη θα την τίναζα από πάνω μου... Αναπόφευκτα... 

https://www.youtube.com/watch?v=lpAO9dxl36o&list=RDzW1U2bUjMEU&index=16&ab_channel=kenanarat

Η διαδρομή ξεκίνησε αρκετά δειλά... Σιγά-σιγά άρχισα να αναγνωρίζω πως η ίδια η ζωή μου, με είχε προετοιμάσει επαρκώς, με είχε εκπαιδεύσει κατάλληλα και με είχε οδηγήσει - παίρνοντάς με από το χέρι - να αποκτήσω τα απαραίτητα εφόδια και τις ικανότητες, ώστε να μπορέσω να περπατήσω τα βήματα που χρειαζόταν... Και όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον τρόπο της γραφής, άρχισα και να καταλαβαίνω... Με προσευχή και συγκέντρωση, ζητούσα κάθε φορά να μάθω τι θα ήταν χρήσιμο να γραφτεί εδώ, πριν καν ακουμπήσω τα χέρια μου στο πληκτρολόγιο... Και με αυτό εννοώ πως, ό,τι και να ήθελα "εγώ" να γράψω, τα κείμενα με ένα τρόπο απλά χρησιμοποιούσαν τα χέρια μου για να γραφτούν από μόνα τους... Για κάθε κείμενο, ήταν σαν "κάτι" ή "κάποιος" να μου τα υπαγόρευε... Σαν "κάτι" ή "κάποιος" να γνώριζε καλύτερα από μένα, το Ωφέλιμον... Εγώ, πραγματικά, δεν ήξερα... Προσερχόμουν κενή... Και διαπίστωνα κάθε φορά, πως ό,τι γραφόταν, ερήμην μου, ήταν όντως με τα σωστά λόγια, στο σωστό χρόνο κι όχι μόνο για μένα... Ποτέ δεν μπορούσα να κάνω κάτι "μόνο για μένα", έτσι κι αλλιώς... Κι αυτό ακόμη, το θεωρούσα "αδυναμία" μου... Κι αυτό ακόμη, τώρα μου ήταν χρήσιμο... Δεν μπορείς να ξέρεις ποτέ... 

Κάθε κείμενο κι ένα γέννημα... Μέσα από τη διαδρομή της κυοφορίας, της γέννησης, του πόνου, των δακρύων και της ανείπωτης χαράς που ακολουθούσε... Για την απελευθέρωση από τη μνήμη και όχι μόνο... 

Πολλές φορές, άνθρωποι του περιβάλλοντός μου προσπάθησαν να μου επιστήσουν την προσοχή... Πως, ίσως εκτίθεμαι υπερβολικά... Πως, ίσως δεν χρειάζεται όλο αυτό... Πως θα συναντήσω αντιδράσεις, στο κάτω-κάτω ποιος δικαιούται να μιλάει για το Θεό.... Πως χάνω το χρόνο μου, αφού κανένας δεν καταλαβαίνει τι γράφω... Πολλά από ο,τιδήποτε... Μα εγώ γνώριζα πως το κάνω για τη ζωή μου... Και αυτός ο λόγος, όχι μόνο μου ήταν αρκετός... Με υπερέβαινε... 

https://www.youtube.com/watch?v=u7K72X4eo_s&ab_channel=MassiveAttackVEVO

https://www.youtube.com/watch?v=3P0COo6jSlY&ab_channel=%D0%90%D0%BB%D0%B5%D0%BA%D1%81%D0%B5%D0%B9%D0%A0%D0%BE%D1%89%D1%83%D0%BF%D0%BA%D0%B8%D0%BD

Μέσα από αυτή τη διαδρομή, είδα τους ανθρώπους της ζωής μου με άλλα μάτια... Τις συνθήκες της ζωής μου, με μία - τολμώ να το πω - αποστασιοποιημένη αντικειμενικότητα 360 μοιρών, σαν από ψηλά.... Τη δική μου θέση μέσα σε αυτήν, με ένα άλλο ίδωμα... Και το κατάλαβα, πως η Αλήθεια βρίσκεται "ένα βήμα πίσω"... Στην Απόσταση που προσφέρει την Προοπτική...
Χρειαζόμουν έναν Άλλο Τρόπο να βλέπω τα πράγματα.... Και μου δόθηκε... Κάθε κείμενο και μία προσευχή Εξιλέωσης... Μαζί και Λύτρωσης, από τα δεσμά που είχα δεχθεί ή είχα από μόνη μου θέσει στον εαυτό μου... Και κάθε φορά, να μου κόβεται η ανάσα... 

Πόσο τυχερή στάθηκα, θεέ μου... 

Ξέρω καλά πως δεν προλαβαίνουμε σε μία ζωή να τα πούμε όλα... Δεν θα προλάβουμε - μέσα στο ενάμιση λεπτό που βρισκόμαστε εδώ - να αποδώσουμε κάθε "συγνώμη" και κάθε "ευχαριστώ"... Και ξέρω πια πως δεν θα γράψω και όλα όσα θα είχα να πω... Ίσως να μην υπάρχει και λόγος... Το Πεπερασμένο, αφορά ακόμα και σε αυτή τη συγγραφή των κειμένων... 

Και τώρα, έτσι όπως αυτή η διαδρομή ολοκληρώνεται, αναγνωρίζω πως το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί κάποιος να ζητήσει, είναι να του δοθεί ο χρόνος και ο τρόπος ώστε να αλλάξει την άποψή του για όλα τα πράγματα... Να αιτηθεί τη νοητική του Μετα-Στροφή... Να Θελήσει να Δει, με τόλμη, με θάρρος - πολύ θάρρος - και ειλικρίνεια τον εαυτό του...
Για να τον Γνωρίσει... Για να τον Εξημερώσει... 

Η Αλήθεια είναι Εδώ - με όποιο όνομα - και είναι για όλους... Και όποιος γυρεύει την Αλήθεια, να στέκει με σιγουριά και με βεβαιότητα πως θα του αποκαλυφθεί... Στο σωστό χρόνο, με τον πιο συμβατό τρόπο για εκείνον... Και ποτέ δεν θα είναι "μόνο για εκείνον"... 

Το μόνο προαπαιτούμενο, να είσαι έτοιμος να "χάσεις"... Και να το αντέξεις... Να "χάσεις" ό,τι ποτέ πίστευες πως "είχες", πως "ήταν δικό σου" ή πως "ήταν αλήθεια"... Και η αλήθεια είναι πως, έστω για λίγο, όλο αυτό θα μοιάζει με "απώλεια"... Κι εκεί, θα χρειαστεί η επιμονή και το σθένος σου... Η βαθιά Εμπιστοσύνη στη ζωή... Που - αν την έχεις ξεχάσει - θα αναγκαστείς να τη ξαναβρείς...
Θα είναι μόνο για λίγο... Για να αρχίσουν όλα, ξανά από την Αρχή... 

https://www.youtube.com/watch?v=ExgOTMNjNnc&ab_channel=%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AERock%CE%A3%CE%BA%CE%B7%CE%BD%CE%AE

Κάνουμε πολλές διαδρομές και πολλούς κύκλους - οι περισσότεροι από αυτούς, γύρω από την ουρά μας - για να φτάσουμε σε αυτό που διαφεύγει της προσοχής μας, μα είναι πάντα εδώ... Γιατί πιστεύω, μόνοι μας αναρωτιόμαστε... "Μα είναι δυνατόν να είναι τόσο απλό?..."... Και μόνοι μας απαντάμε... "Δεν μπορεί να είναι έτσι..."... Και συνεχίζουμε το ψάξιμο...
Και περνάμε από πολλές μεθόδους και πολλά διαβάσματα και πολλές εμπειρίες, γιατί υπάρχει μέσα σε όλους μας αυτό το "κάτι" που θα ήθελε τα πράγματα να είναι δύσκολα, ίσως γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο έχει μάθει να εκτιμά... Από κεκτημένη ταχύτητα πορευόμαστε κοιτάζοντας έξω από εμάς, για να βρούμε αυτό που "έχουμε" ήδη... Αυτό που "είμαστε" ήδη... Δεν θα το έλεγες "τρέλα", αυτό?..
Θα το δεις κι εσύ - με κομμένη την ανάσα ή με γέλια μέχρι δακρύων, ανάλογα με το χιούμορ του καθενός - πως "δεν συμβαίνει τίποτα"... Κι ούτε ποτέ μπορεί να "μας" συμβεί τίποτα... Κι ακόμη, πως όσα μας κάνουν να υποφέρουμε, είναι μόνο οι δικές μας, εγγενείς και κληροδοτημένες Παρερμηνείες... Δηλαδή, στη φαντασία μας... Το είδα...
Η Αλήθεια είναι αφοπλιστικά απλή... Γι αυτό δεν τη βλέπουμε... Αυτό κατανόησα μέσα από τη δική μου διαδρομή... Και πως, ό,τι συνέθεσε τη ζωή μου ήταν φτιαγμένο με τέτοια αποστομωτική Τελειότητα, με τέτοια μαεστρία και έναν υπολογισμό ακριβείας, πέρα από κάθε δική μου προσπάθεια παρέμβασης...
Τόσο μα τόσο ταιριαστή, τόσο μα τόσο κατάλληλη... Κομμένη και ραμμένη για μένα...
Κι όλος ο χρόνος που χρειάστηκα για το ταξίδι της Επιστροφής μου, ήταν αληθινά ωφέλιμος...

https://www.youtube.com/watch?v=cY2B_9KpRqk&ab_channel=JanusWitchrider&ab_channel=JanusWitchrider

https://www.youtube.com/watch?v=Q3Kvu6Kgp88&ab_channel=ondrejtis

Ευχαριστώ θερμά όλους όσους Συνάντησα, μόνο για να καταλάβω πως - ο καθένας τους - είναι ένα κομμάτι από μένα... Ευχαριστώ όλους όσους έγιναν αφορμή για να μπουν οι λέξεις, οι εικόνες και οι μουσικές που αγάπησα, σε μία σειρά... Όλους όσους έγιναν η αφορμή για τις ρωγμές στην καρδιά μου, μόνο για να δω πως η δύναμή μου κρύβεται μέσα της... Ευχαριστώ όλους όσους με συντρόφευσαν για λίγο, σε αυτό το ταξίδι μου προς την Αλήθεια... Ευχαριστώ για αυτή τη "βουτιά στα βαθιά", που με έκανε να αναδυθώ μέσα από τη Λίμνη της Ζωής μου - μέσα από τον εαυτό μου - κάπως αλλιώς... Κι ευχαριστώ όλη τη Διαδικασία, για τη διαδρομή προς την βαθιά Εκτίμηση και Ευγνωμοσύνη που τώρα διαθέτω για αυτήν την υπερκόσμια Μεγαλοσύνη της Ζωής... 

Δεν έχω λόγια...

Κι άλλα λόγια, δεν έχω... 

https://www.youtube.com/watch?v=P0v9vd4JEeo&ab_channel=Indeepsilence&ab_channel=Indeepsilence

.......................

https://www.youtube.com/watch?v=UzVD9coo7cg&ab_channel=MysticalVibes

Meet me, 

At the Crossroads of Sand

Meet me, 

Undresssed from past or future

Without anything that has devided us

Without the slightest thought 

Of anything that will

Leave these Burdens 

On the Waterless Land 

For nothing ever happened

It was just the Dream 

Of you touching the surface of your fears

We all walk the Desert alone

And it is the heat that creates mirages in our minds

Now, 

Prepare yourself for the Feast

Wear your garment of Transparent Presence 

And Meet me

Let us share

From the everfull well

That is found

Within....

(The Message was downloaded in these words and in this form during rehearsals for "Touching Stillness", and was later performed in Edinburgh - Scotland in 2011).

https://www.youtube.com/watch?v=u925g6CgKuw